Düğünümüz....

12 Nisan 2011 Salı

Lotus

2 gündür bir özlem içindeyim.Ailemden uzakta olmammdan mı kaynaklanıyor bilmem herşeyi özlemeye başladım.Annemin bir atı olsa binsede gelse diye başlıcam nerdeyse şakımaya.Ama benim bu sefer ki özlemim biraz daha farklı.Geçen yıl yurt odasında gizli gizli büyüttüğümüz bu sevimli yaratığa özlemim.Aslında kedileri hiç sevmem.Ama bu sevimli şey elimde büyüdü diye mi ne ne zaman resimlerini görsem içim gidiyor.Ben küçükken "Bizimkiler"diye bir dizi vardı.Orda "kedi babası"diye sesleniyodu kadın eşine.Bende şu an kendimi "kedi ablası"gibi falan hissediyorum.Bu yazı dram şeklinde ilerlemeye başlıoyor hop kızım kendine gel:)) Ah Lotus duygularımı kabarttın yine:)

2 yorum:

  1. ama haklısın yaaa,çok şeker buuu :)ilk fotonuz ne kadar doğal ve güzel,bayıldımmm :)

    YanıtlaSil
  2. teşekkür ederim özgecim beğenmene sevindim..bir kedi ablası şevkatiyle bakmışım değil mi:)keşke hiç büyümeseler

    YanıtlaSil