Terör...Ben Kınasam da Geçmez ki..

"aşkım patlama oldu"diye bir msj telefonumda."donuyorum."iyimisin"yazıyorum.Aramıyorum bile şoktayım.Msj sadece sanki çok basit birşey.3 haftaya yakın Ankara Kızılay'da eğitimde olan eşim beni hemen arıyor.Arkadan ambulans sesleri geliyor.Bana durumu anlatıyor.Nolur orayı terket diyorum nolur..yalvarıyorum adeta."hani bizim hep dürüm yediğimiz yer var ya o caddede oldu patlama"diyor.İnsanın beyni google gibi anında buluyor.Hani her ankaraya gittiğimizde koştuğumuz yer...ya o sırada orda olsaydı.ben napardım.Bir kez daha o olmadan yaşayamayacağımı anlıyorum.sürekli ya canı dürüm çekseydi ya gitseydi diyorum.Sonra duygu bırak saçmalamayı bencilliği diyorum bişey olmadı işte.Beynim saçmalamaya devam ediyor.Tabiki eğitimleri devam ediyor.Banka sektörüne her zaman soğuk bakmışımdır zaten.Ne nikahımızda izin verdiler ne de dün eğitimleri yarıda kestiler.Saydım durdum baya.Sonra Ankara'da tanıdığı olan herkese söledim.Dün büyük bir acı yaşadık.Bunun sonu nereye varcak böle.Televizyondaki babanın söledikleri hala kulaklarımda çınlıyor"oğlum öldü sölemiyorsunuz değil mi"..Sonradan öğreniyorum ölmüş.ne büyük bir acıdır,ne büyük bir katliamdır bu böyle.Bir anlığız işte.Dün herkesi aradım.Ege de tatilde olan kardeşimi,İstanbulda ki teyzemleri,hatta sevgilimin bu güne kadar görüpte muhabbet etme fırsatı bulamadığım Almanyalı halasını bile..Off yazarken bile içim daralıyor.Bitsin istiyorum artık bu terör..Ben kınasamda geçmezki.Artık göstermelik değil de gerçekten birşeyler yapılsın..Filler kavga ederken otlar ezilmesin..